به گزارش سایت پیشکسوتان پرسپولیس ، چهار سال از رفتن مهرداد میناوند گذشت. چه روزهایی بودند و چه کابوسهای نحسی! و حالا با رفتن علی انصاریان، چشمها به او دوخته شده بود. کمتر کسی میتوانست تصور کند که داستان این دو قهرمان فوتبال ایران به اینجا برسد. همه پیش خودمان میگفتیم نه، این داستان باید پایان خوشی داشته باشد. یکی از قهرمانها باید در لحظه آخر نجات پیدا میکرد، اما اینگونه نبود.
یادش به خیر، علی انصاریان با آن حال و احوال سینماییاش همیشه در یادها خواهد ماند. او یک عشق سینمایی تمامعیار بود. هیچوقت نفهمیدیم آیا عشق اول او فوتبال بود یا سینما، اما زندگیاش با سینما و فیلم آمیخته بود، حتی در اوج فوتبال.
او را حالا با ترکیبی رنگارنگ از خاطرات به یاد میآوریم؛ با بازیهای متعصبانهاش، با سری که بیپروا در برابر استوکها قرار میداد، با بخیههایی که در پی هر بازی به بدنش مینشستند و به آنها افتخار میکرد. میگفت: "اینها خیالم را راحت میکند که کم نگذاشتهام."
حالا کجاست، که ببیند هوادارانی که برایشان زخم میخورد، روی سکوها چه زخمها که برمیدارند و گاهی مورد شماتت قرار میگیرند.
روحش شاد و یادش همیشه گرامی باد.
شما هم می توانید در مورد این خبر نظر بدهید