به گزارش سایت پیشکسوتان پرسپولیس ، اردلان آشتیانی پس از برتری ۲ بر صفر پرسپولیس برابر ذوب‌آهن اصفهان در گفت‌وگویی تفصیلی به تحلیل فنی این دیدار پرداخت. او این مسابقه را «نمایشی متفاوت و چشم‌نواز» از شاگردان وحید هاشمیان توصیف کرد و معتقد است که سرخ‌ها بالاخره با پیدا کردن ترکیب تاکتیکی مناسب، توانستند چهره واقعی خود را نشان دهند.
پرسپولیس با تغییر سیستم چهره‌ای تازه نشان داد
– بازی امروز پرسپولیس مقابل ذوب‌آهن را چطور دیدید؟
نمایش تیم واقعاً جذاب بود. پرسپولیس این بار با تغییر سیستم به ۳–۵–۲ وارد زمین شد و چهره‌ای کاملاً متفاوت و تهاجمی‌تر از همیشه ارائه داد. پس از چند هفته بازی با آرایش‌های کلاسیک ۴–۲–۳–۱ یا ۴–۳–۳، این‌بار سه مدافع میانی در ترکیب حضور داشتند.
این تغییر نه‌تنها ساختار دفاعی تیم را منسجم‌تر کرد، بلکه فاز هجومی را هم پویا و سیال‌تر ساخت. هماهنگی بین خطوط، سرعت در گردش توپ و تنوع در حملات از ویژگی‌های اصلی پرسپولیس در این دیدار بود.
اوریه با تجربه‌اش در دفاع سه‌نفره می‌درخشد
– نقش سرژ اوریه در این سیستم جدید را چطور ارزیابی می‌کنید؟
اوریه واقعاً با کلاس بالا و هوش تاکتیکی مثال‌زدنی در سمت راست خط دفاع سه‌نفره نقش محوری داشت. او به‌خوبی فضای پشت وینگرها را پوشش می‌داد و با پیش‌روی‌های به‌موقع و پاس‌های عمقی، زمینه‌ساز حملات تیم شد.
این سبک بازی باعث شد پرسپولیس انتقالی سریع‌تر از دفاع به حمله داشته باشد و در بسیاری از دقایق بازی، حریف را غافلگیر کند. تجربه بین‌المللی اوریه در چنین آرایشی به تیم ثبات و اطمینان خاطر ویژه‌ای می‌دهد.
میانه میدان پویاتر از همیشه بود
– عملکرد خط میانی پرسپولیس را چطور دیدید؟
چینش پنج‌نفره در میانه زمین به پرسپولیس برتری عددی در مقابل ذوب‌آهن داد. بازیکنان با پاس‌های کوتاه، جابه‌جایی‌های هوشمندانه و حرکات ترکیبی، فشار مداومی بر خط میانی حریف وارد کردند.
در این بین، هماهنگی میان محمد عمری و علی علیپور در نوک حمله بسیار چشمگیر بود. کارشناسان مدت‌ها از نیاز پرسپولیس به دو مهاجم مکمل صحبت می‌کردند و حالا این ترکیب در عمل پاسخ داده است. حضور دو مهاجم باعث شد تنوع در حملات افزایش پیدا کند و خط دفاعی ذوب‌آهن مدام تحت‌فشار باشد.
تغییر تاکتیکی، عامل تحول پرسپولیس
– پس می‌توان گفت تغییر سیستم تاکتیکی نتیجه داد؟
قطعاً همین‌طور است. عمری با تحرک بالا و هوش فضایی، موقعیت‌سازی می‌کرد و فضای لازم را برای علیپور فراهم آورد تا در نقش مهاجم هدف مؤثرتر باشد. نتیجه این تغییر، افزایش موقعیت‌های گل و غیرقابل‌پیش‌بینی شدن بازی پرسپولیس بود.
حرکات ترکیبی میان مهاجمان، هافبک‌های نفوذی و مدافعان کناری، چهره‌ای تازه به تیم داد. این همان پویایی‌ای است که در سیستم چهاردفاعه کمتر دیده می‌شد. اگر ثبات تاکتیکی حفظ شود، ترکیب سه مدافع و دو مهاجم می‌تواند پرسپولیس را به دوران مقتدرانه‌اش بازگرداند.
شما هم می توانید در مورد این خبر نظر بدهید