به گزارش سایت پیشکسوتان پرسپولیس ، صبح روز چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱، کریم باوی، ستاره بزرگ فوتبال ایران در دهه ۶۰، پس از مدت‌ها مبارزه با بیماری سرطان مثانه، دار فانی را وداع گفت و جامعه فوتبال ایران را در سوگ فرو برد.
این قهرمان فوتبال که از جانبازان جنگ تحمیلی نیز محسوب می‌شد، ماه‌ها با مشکلات ناشی از بیماری و هزینه‌های سنگین شیمی‌درمانی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. واقعیت این است که کریم باوی بخش زیادی از روزهای سخت خود را در تنهایی سپری کرد و در همان تنهایی نیز به رحمت خدا رفت.
روزهای پایانی زندگی کریم باوی
کریم باوی که اصالتی آبادانی داشت، در ماه‌های پایانی حتی توان راه رفتن را نیز از دست داده بود و چندین هفته در بیمارستان بستری شد. پزشکان سرانجام تصمیم گرفتند او را به منزل منتقل کنند تا استراحت کند. اما در همان روزهای پایانی، پزشکی در یکی از بیمارستان‌های تهران تشخیص داد که او باید آزمایش‌های جدیدی انجام دهد و دور جدید شیمی‌درمانی را آغاز کند.
صبح روز چهارشنبه، کریم باوی در حالی که وضعیت جسمانی مناسبی نداشت، با علی‌اکبر یوسفی، بازیکن سابق پاس تهران و دوست صمیمی خود، تماس گرفت تا او را از وخامت حالش مطلع کند. اما یوسفی که در خیابان بود، صدای زنگ تلفن را نشنید. او درباره این اتفاق می‌گوید: «حدود یک ساعت بعد که متوجه تماس کریم شدم، به او زنگ زدم؛ اما دیگر پاسخی دریافت نکردم. این موضوع مرا به‌شدت نگران کرد، زیرا کریم همیشه جواب تلفن مرا می‌داد. وقتی به خانه او در کرج رسیدم، صدای شیون و زاری بلند بود و فهمیدم که کریم دیگر در میان ما نیست.»
از پرسپولیس تا تیم ملی: زندگی حرفه‌ای یک ستاره
کریم باوی یکی از برجسته‌ترین بازیکنان فوتبال خوزستان بود که توسط پرویز دهداری کشف شد. او در دوران حضور خود در تیم ملی ایران، ۲۳ بازی انجام داد و موفق به زدن ۱۰ گل ملی شد. باوی همچنین نقش بسزایی در موفقیت‌های تیم پرسپولیس داشت.
امیر قلعه‌نویی او را به تیم شاهین و سپس به ناصر ابراهیمی معرفی کرد. بعدها علی پروین، سرمربی پرسپولیس، باوی را به این تیم پرطرفدار پایتخت آورد، جایی که سال‌ها به‌عنوان بهترین گلزن تیم درخشید. بسیاری از هواداران پرسپولیس هنوز گل به‌یادماندنی او را که با یک ضربه برگردان زیبا به تیم کمای شیراز زد، به خاطر دارند.
بهترین سرزن دوران خود
درخشش کریم باوی در ضربات سر زبانزد بود، به‌طوری‌که علی دایی، اسطوره فوتبال ایران، درباره او گفته است: «آقا کریم در زدن ضربه سر خیلی از من بهتر بود!»
تنهایی‌های یک اسطوره
در سال‌های آخر عمر، کریم باوی در تنهایی زندگی می‌کرد و تنها با تعداد محدودی از دوستانش مانند علی‌اکبر یوسفی و اصغر مدیرروستا ارتباط داشت. باوی، ستاره‌ای که زمانی نامش افتخار فوتبال ایران بود، در نهایت در سکوت و غربت چشم از جهان فروبست.
یاد و خاطره این اسطوره فوتبال ایران همواره در دل دوستدارانش زنده خواهد ماند.
شما هم می توانید در مورد این خبر نظر بدهید